روش های اتصال به اینترنت

امروزه اینترنت عضو جدا‌ نشدنی بیشتر کسب‌ و‌ کارها است. با پیشرفت تکنولوژی و گسترش حضور کسب‌ و‌ کارها در فضای مجازی و مخصوصا گسترش رسانه های پخش آنلاین در منازل مانند رسانه تصویری ویرا ماهان ، روش های اتصال به اینترنت روز‌ به‌ روز در حال تغییر و پیشرفت است.

جهت شناخت بیشتر رسانه تصویری ، مقاله “VOD چیست ؟” را مطالعه نمائید .

داشتن یک سرویس اینترنتی متناسب با نیازها ، یکی از مهم‌ترین عوامل در موفقیت و بهبود عملکرد کسب‌ و‌ کارها است . در نتیجه پیش از خرید سرویس اینترنت خود ، بهتر است انواع روش های اتصال به اینترنت را بشناسید تا بتوانید بهترین سرویس را با توجه به نیازهای خود انتخاب کنید .

برای اتصال به اینترنت گزینه‌های متعددی وجود دارد که هر یک از آن‌ ها ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارد و می‌تواند بر اساس نوع نیاز کاربر ، انتخاب مناسبی به حساب بیاید .

DIAL-UP

سخت ترین و البته خاطره انگیز ترین روش از روش های اتصال به اینترنت ، استفاده از روش Dial-Up است. برای اتصال به اینترنت از طریق Dial-Up یا شماره گیری ، در ابتدایی ترین حالت نیاز به یک خط تلفن دارید و پس از آن باید مودم‌ های مخصوص آن را تهیه کنید .

• مودم‌ های Dial-Up می توانند به صورت خارجی و یا داخلی به رایانه‌های رومیزی و همراه متصل شوند. در انتها هم نیاز به کارت‌های مشخصات اتصال به اینترنت دارید .

• این نوع اتصال به معنای واقعی سرعت پایینی دارد . البته در گذشته به دلیل عدم وجود فناوری‌های قدرتمند تر ، اینترنت‌های Dial-Up یک تکنولوژی بسیار پیشرفته محسوب می شد .
• سرعت اینترنت در بهترین حالت چیزی در حدود 56 کیلوبیت بر ثانیه ( سرعت دانلود 7 کیلوبایت بر ثانیه ) است . پس به هیچ عنوان نمی توان از نظر سرعت بر روی آن حسابی باز کرد .

• از نظر کیفیت و اتصال نیز در صورتی که قصد استفاده از آن را دارید ، باید دائما منتظر قطع و اتصال دوباره مسیر اینترنت خود باشید . همین طور در زمان مشغول شدن خط تلفن هم ، اینترنت شما دچار قطعی می شود .

مقایسه اینترنت Dial-Up با اینترنت‌های دیگر از نظر قیمت نیز شما را به این نتیجه می رساند که به هیچ عنوان راه به صرفه ای را برای ورود به دنیای اینترنت انتخاب نکرده اید . برای اتصال از این طریق علاوه بر پرداخت هزینه تلفن و جزییات آن (مالیات ، آبونمان و … ) ، باید هزینه اشتراک کارت اینترنت را نیز پرداخت کنید .

DSL

مخفف عبارت Digital Subscriber Line است. این سرویس با استفاده از خط تلفن ، (البته بدون اشغال خط) اتصالی با سرعت بالا را در اختیار کاربران قرار می‌دهد. ازآنجایی‌که DSL مبتنی بر خطوط تلفن است، رایج‌ترین سرویس از روش های اتصال به اینترنت برای کاربران خانگی است.

• سرویسی قابل‌ دسترس است و شرکت‌ های زیادی در در ایران این سرویس اینترنتی را ارائه می‌دهند .

• نسبت به سرویس‌های دیگر مقرون‌ به‌ صرفه‌تر است اما سریع‌ترین سرویس اینترنتی موجود در بازار نیست. سرعت و کیفیت اتصال DSL ، با بیشتر شدن فاصله بین استفاده‌ کننده و ایستگاه سویچینگ کاهش پیدا می‌کند.

در ادامه انواع سرویس اینترنت DSL را به اختصار معرفی می‌کنیم.

ADSL :

یا Asymmetric Digital Subscriber Line یک نوع DSL نامتقارن است. ADSL یک تکنولوژی طراحی شده برای ارائه سرعت اتصال بیشتر از طریق خطوط اینترنت نسبت به سرویس‌های اینترنت Dial-Up قدیمی است. منظور ار نامتقارن این است که در این سرویس اینترنتی سرعت آپلود و دانلود متفاوت است. به دلیل این که کاربران معمولی (خانگی) بیشتر از آپلود مطالب ، دانلود می‌کنند و در نتیجه سرعت دانلود معمولا از سرعت آپلود بیشتر است.

سرعت اینترنت ADSL با توجه به پهنای باند موجود در کابل‌کشی مسی تا ۵۰ مگابایت بر ثانیه است. لازم به ذکر است که سرعت و کیفیت ADSL2+ از ADSL بیشتر است. میانگین سرعت ADSL2+ بین ۱ مگابایت بر ثانیه (برای آپلود) و ۲۴ مگابایت بر ثانیه (برای دانلود) است.

VDSL :

سرویس VDSL یکی دیگر از انواع سرویس اینترنت DSL‌ است که مخفف Very High-Speed Digital Subscriber Line است. VDSL بر بستر کابل‌ است و بر خلاف ADSL که از خطوط تلفن ثابت شهری استفاده می‌شود ، برای استفاده از VDSL نیاز به کابل‌ کشی دارید.

VDSL نیز همانند ADSL نامتقارن است و معمولا سرعت دانلود از سرعت آپلود بیشتر است. ارائه‌ دهندگان پهنای باند VDSL را به عنوان اتصال سریع‌تر و با ثبات‌تری در مقایسه با سایر خدمات مبتنی بر مس مانند ADSL معرفی می‌کنند. سرعت دانلود ‌VDSL در حالت ایده‌آل ۵ برابر بیشتر از ADSL است.

SDSL :

SDSL مخفف عبارت Symmetric DSL است و به دلیل متقارن بودن ، سرعت دانلود و آپلود آن یکسان است. سرعت دانلود و آپلود SDSL ۲.۳ مگابایت بر ثانیه است در حالی‌که سرعت دانلود VDSL تا ۵۲ مگابایت و آپلود آن تا ۱۶ مگابایت بر ثانیه می‌رسد.

SDSL نوعی سرویس DSL است که امکان سرویس تلفن آنالوگ را ندارد. این بدین معنی است که شما یا سرویس تلفنی خواهید داشت و یا نیاز به استفاده از اتصال تلفنی دیجیتال یا VoIP دارید.

Wireless

یکی از روش های اتصال به اینترنت ، استفاده از ارتباط بی‌سیم یا Wireless است. همان‌طور که از نام آن مشخص است، در این سرویس از کابل و خط تلفن استفاده نشده و در عوض از فرکانس رادیویی استفاده می‌شود.

ارتباط بی‌سیم علاوه بر این‌ که پهنای باندی بسیار بیش‌تر و پایدارتری نسبت به DSL ارائه می‌دهد، هزینه‌ی نصب و راه اندازی را به میزان محسوسی کاهش می‌دهد. در ادامه به معرفی انواع سرویس وایرلس (Wireless) می‌پردازیم.

Wireless اشتراکی:

در سرویس اینترنت بی‌سیم اشتراکی، مشترکین بدون نیاز به خط تلفن یا کابل می‌توانند با نصب تجهیزات رادیویی درجایی که به پاپ‌ سایت ارائه‌ دهنده سرویس ، دید دارد (مانند پشت‌بام ) از پهنای باند فرکانسی در بستر وایرلس استفاده نمایند. نکته مهم درباره این سرویس ، وجود یک رادیو طرف پاپ‌ سایت و ارسال فرکانس به چند مشترک است Ponit To MultiPoint (PTMP)

P2P پهنای باند اختصاصی:

پهنای باند اختصاصی به‌صورت Point To Point ارائه می‌شود، یعنی به ازای هر مشتری یک رادیو سمت پاپ‌ سایت قرار دارد و فرکانس اختصاصا برای یک مشترک ارسال می‌شود. کیفیت و سرعت این سرویس در تمام ساعت شبانه‌ روز تضمین‌ شده است.

این سرویس مناسب سازمان‌ها و کسب‌ و کارهایی است که به اینترنت نامحدود و اختصاصی برای انجام امور ارتباطی خود نیاز دارند. این سرویس نیز توسط شرکت‌های دارای پروانه FCP و SERVCO ارائه می‌شود.

 WiMAX

WiMAX مخفف عبارت World Wide Interoperability for Microwave Access به معنای قابلیت تبادل و استفاده از اطلاعات در سطح جهانی ، با دسترسی به امواج ماکروویو است .

• وایمکس دسترسی به اینترنت را برای مناطقی که امکان دریافت اینترنت ثابت کابلی ندارند ، فراهم می‌کند. مهم‌ترین ویژگی وایمکس، سیار بودن و عدم محدودیت آن به یک مکان مشخص است.
• فن‌آوری وایمکس ، یکی از روش های اتصال به اینترنت از طریق دکل‌های دوربرد بوده ، اینترنت را در ابعاد بسیار گسترده‌ برای کاربران فراهم می‌سازد.

• راهکار WiMAX مانند WiFi اما با سرعت بالاتر و در مسافت‌های بیشتر برای تعداد کاربران بیشتر کار می‌کند. WiMAX امکان ارائه خدمات حتی در مناطقی که دسترسی به زیرساختهای سیمی دشوار است را دارد .
• همچنین توانایی غلبه بر محدودیت‌های فیزیکی و زیرساخت‌های سیم‌کشی سنتی را نیز داراست . این سیستم دارای دو مؤلفه اصلی است: یک برج WiMAX و یک گیرنده WiMAX

• فناوری WiMAX مانند Wi-Fi می‌تواند با ارسال سیگنال از برج WiMAX از طریق اتصال سیمی ، مستقیماً به اینترنت متصل شود . فرستنده‌های WiMAX می‌توانند شعاع تقریبی ۲ کیلومتر را پوشش دهند در حالی‌که برد Wi-Fi در حدود ۳۰ متر است. به عبارت دیگر، WiMAX بسیاری از hotspots پراکنده کوچک را به یک hotspot بزرگ وایرلس تبدیل می‌کند.

FTTH

FTTH مخفف عبارت Fiber to the Home است که از فیبر نوری برای دسترسی به اینترنت پرسرعت استفاده می‌کند. به این صورت که فیبر نوری از یک دفتر مرکزی به محل مشترک کشیده می‌شود و امکان استفاده از اینترنت را برای مشترک فراهم می‌آورد. تفاوت این سرویس با دیگر سرویس‌ها این است که در این فناوری تمامی مسیر ارتباطی از فیبر‌های نوری پرسرعت تشکیل ‌شده‌است. دارندگان پروانه‌های FTTX و FCP در چارچوب مقررات رگلاتوری می‌توانند سرویس FTTH یا فیبر نوری را ارائه دهند.

TD-LTE

TDD-LTE مخفف عبارت Time Division Duplexing – Long Term Evolution است. TD-LTE سرویس ثابت بی‌سیم است که توسط شرکت‌هایی که پروانه‌ی FWA دارند، ارائه می‌شود. سرویس TD-LTE نیاز به مودم و سیم‌کارت‌های مخصوص دارد. سیم‌کارت در مودم قرار می‌گیرد و صرفاً وظیفه‌ی دریافت و ارسال اطلاعات را بر عهده دارد. (امکان برقراری تماس تلفنی و ارسال پیامک ندارند.) TD-LTE محدودیت‌های سرویس ADSL اعم از محدودیت‌های مکانی و نیاز به خط تلفن را ندارد.

از مزایای این فناوری می‌توان به افزایش ظرفیت بالا در انتقال داده، کاهش هزینه‌های پیاده‌سازی و بهره‌گیری و تخصیص ظرفیت پویا به جریان‌های Uplink یا Downlink که باعث بهبود تجربه کاربری می‌شود،‌ اشاره کرد. با استفاده از این تکنولوژی به جای تقسیم پهنای فرکانسی، دریافت و ارسال بر روی یک پهنای باند فرکانسی و در بازه‌های زمانی متفاوت انجام می‌شود. در نتیجه می‌توان از تمامی‌ظرفیت پهنای باند برای ارسال یا دریافت اطلاعات استفاده کرد و سرعت ارسال و دریافت اطلاعات افزایش می‌یابد.

Mobile

در حال حاضر ارائه‌دهندگان خدمات تلفن همراه، اینترنت مبتنی بر شبکه‌های سلولی (Cellular network) را روی خط تلفن به مشترکین خود ارائه می‌دهند. سرعت بالای این سرویس باعث شده‌است که بتوان آن را با سایر انواع سرویس اینترنت مقایسه کرد. بدون نیاز به مودم و یا تجهیزات پیچیده، اتصال به اینترنت انجام می‌شود؛ اما از معایب اینترنت همراه می‌توان به پوشش‌دهی نامناسب در برخی از نقاط کشور، تعرفه بالا، تأثیرپذیری از شرایط جوی و پشتیبانی نامناسب نام برد.

اینترنت همراه در ایران با استفاده از تکنولوژی‌های 4G، 3G و GPRS ارائه می‌شود. سرعت در تکنولوژی 4G بسیار بالا و پایدار است و با استفاده از آن به راحتی می‌توانید فایل‌های مختلف با حجم بالا را آپلود یا دانلود کنید. نسل قبلی اینترنت همراه، یعنی تکنولوژی 3G، سرعت پایین‌تری نسبت به 4G دارد و زمان لود آن نسبتا بالاتر است. هر دستگاهی که از تکنولوژی LTE پشتیبانی کند، با ارتقای سیم‌کارت خود به 4G می‌توانید از اینترنت همراه با سرعت بالا بهره‌مند شوید. برخی از اپراتورها نیز از نسل جدید 4.5G پشتیبانی می‌کنند که بارگیری تا حداکثر ۳۰۰ مگابایت بر ثانیه را نیز ممکن می‌سازد.

• GPRS:

GPRS مخفف General Packet Radio Service به معنای سرویس رادیو بسته‌های عمومی است. پیدایش این نوع اینترنت مصادف شد با اینترنت دار شدن سیم‌کارت همراه اول و ایرانسل. در واقع نام دیگر GPRS اینترنت نسل اول است. اینترنت GPRS را می توان از نظر کیفیت سرعت با اینترنت “Dial-up” مقایسه کرد.

با این حال با توجه به این که این روش اتصال به اینترنت از نوع قابل حمل است بسیار توسط کاربران مورد توجه قرار گرفت. سرعت اینترنت GPRS چیزی در حدود 14 کیلوبیت بر ثانیه است. این اینترنت در تلفن‌های همراه با حرف G مشخص می‌شود.

• edge یا 2G:

نسل دوم اینترنت GPRS با نام اینترنت 2G یا edge بر سر زبان‌ها افتاد. نسلی میان 2G و 3G است. به همین دلیل به آن 2.5G نیز می گویند. نسل EDGE تفاوت چندانی با اینترنت 2G ندارد و حداکثر سرعت تبادل اطلاعات در این سرویس نیز حدود 64 کیلوبایت بر ثانیه می باشد.

این اتصال اینترنتی با حرف E در نوار بالایی تلفن‌های همراه مشخص می‌شود. در ضمن سرعت اینترنت نسل دوم نسبت به نسل اول چیزی حدود سه برابر شد که این در نوع خودش در آن زمان پیشرفت قابل توجه‌ای محسوب میشد.

• 3G:

اتصال اینترنت 3G دروازه‌ای به دنیای جدید اینترنت با سرعت قابل قبول بود. کلمه 3G که به نام نسل سوم اینترنت همراه در ایران شناخته می شود معادل UTMS می باشد. سرعت انتقال داده در این سرویس حدود 390 کیلوبایت بر ثانیه بوده بطوریکه به راحتی و بدون افت سرعت می توانید به وب گردی در اینترنت بپردازید. استفاده از اینترنت 3G صرفا وابسته به تلفن‌های همراه نیست و می توان آن را با استفاده از یک مودم جیبی 3G راه اندازی کرد. البته برای اتصال به اینترنت از این روش نیاز به آنتن دهی قوی دارید.

• H

کلمه H مخفف عبارت HSPA بوده و نسخه بهبود یافته 3G می باشد. با استفاده از این سرویس، سرعتی حدود 1.75 مگابیت بر ثانیه ای که در اختیارتان قرار می‌گیرد. علاوه بر وب گردی فیلم های با وضوع HD را نیز می توانید به صورت آنلاین مشاهده نمایید.

• H+

نسخه بهبود یافته HSPA بوده و به شما امکان دریافت اطلاعات تا سرعت 21 مگابیت بر ثانیه را می دهد.

• 4G:

نسل چهارم شبکه های تلفن همراه ایران، اینترنت 4G نام دارد. در حال حاضر سریع‌ترین شبکه موجود در دنیا می باشد. سرعت این اینترنت می‌تواند تا مرز 100 مگابیت بر ثانیه نیز تجاوز کند. البته بیشترین سرعت این نوع اینترنت در ایران، مربوط به سیم کارت‌های ایرانسل و همراه اول با سرعتی نزدیک به 40 مگابیت بر ثانیه است. در بعضی از گوشی های هوشمند ممکن است به جای 4G علامت LTE را مشاهده نمایید. برای خرید مودم 4G می‌توانید وارد سایت برقچی شوید و از میان مدل‌های موجود انتخاب خود را انجام دهید البته اگر به دنبال پیشنهاد خرید بهترین مودم 4G هستید، مودم ایرانسل TF-i60 سری LTE یکی از بهترین انتخاب‌هاست.